SINGLE POST

៥យ៉ាងដែលគួរដឹងពីការរួមតូចឆ្អឹងខ្នង:

១.និយមន័យ និងមូលហេតុ៖
– និយមន័យ: ជម្ងឺខួរឆ្អឹងខ្នងរួមតូច សំដៅលើការរួមតូចនៃប្រឡាយឆ្អឹងខ្នង ដែលអាចសង្កត់ខួរឆ្អឹងខ្នង និងសរសៃប្រសាទ។ ស្ថានភាពនេះអាចកើតឡើងនៅផ្នែកផ្សេងៗនៃឆ្អឹងខ្នង ប៉ុន្តែជារឿងធម្មតាបំផុត នៅតំបន់មក និង ផ្នែកខាងក្រោមខ្នង)។

– មូលហេតុ:
– ការផ្លាស់ប្តូរទាក់ទងនឹងអាយុ: នៅពេលដែលមនុស្សកាន់តែចាស់ សរសៃចងនៅឆ្អឹងខ្នងអាចឡើងក្រាស់ និងកំណកកំបោរ ឆ្អឹងអាចនឹងដុះពក ( osteophytes) ហើយឌីសអាចកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺន។
– ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង និងជំងឺរូម៉ាតយ លក្ខខណ្ឌទាំងនេះអាចនាំឱ្យឆ្អឹងដុះពក និងរលាក ដែលអាចបង្រួមប្រឡាយឆ្អឹងខ្នង។
– លៀនឌីស: នៅពេលដែលឌីសមួយលេចចេញមកក្រៅ ព្រំដែនធម្មតារបស់វា វាអាចសង្កត់លើខួរឆ្អឹងខ្នង ឬសរសៃប្រសាទ។
– ជំងឺពីកំណើត: បុគ្គលខ្លះកើតមកមានប្រឡាយឆ្អឹងខ្នងតូចជាង។
– របួសឆ្អឹងខ្នង: របួសឆ្អឹងខ្នងអាចបណ្តាលឱ្យមានភ្លាត់ឆ្អឹងខ្នង ឬបាក់ឆ្អឹងដែល ប្រឡាយរួមតូច។

២.រោគសញ្ញា៖
– ឆ្អឹងខ្នងរួមតូចនៅក:
– ឈឺក
– ស្ពឹក ឬ ឈឺឆៀបៗនៅដើមដៃ ដៃ ជើង ឬបាតជើង
– ខ្សោយដៃ ដៃ ជើង ឬបាតជើង
– បញ្ហាលំនឹង និងការដើរ
– ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ មានបញ្ហាជាមួយនឹងការគ្រប់គ្រងប្លោកនោម ឬពោះវៀន

– ការរួមតូចឆ្អឹងខ្នងនៅចង្កេះ:
– ឈឺ ឬរមួលក្រពើពេលឈរ ឬដើរ បាត់ឈឺដោយការអង្គុយ ឬពត់ខ្លួនទៅមុខ (neurogenic claudication)
– ស្ពឹក ឬ ឈឺឆៀបៗ នៅជើង ឬ បាតជើង
– ខ្សោយជើង ឬកជើង
– ឈឺខ្នង

3. រោគវិនិច្ឆ័យ:
– ការពិនិត្យរាងកាយ: វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងពិនិត្យរកសញ្ញានៃការសង្កត់សរសៃប្រសាទដូចជា ភាពទន់ខ្សោយនៃសាច់ដុំ ការផ្លាស់ភាពដឹង និងភាពមិនប្រក្រតីនៃរេផ្លិច។
– ការធ្វើតេស្តរូបភាព:
– កាំរស្មីអ៊ិច: អាចបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរឆ្អឹង ដូចជា osteophytes ដែលអាចរួមតូចដល់ប្រឡាយឆ្អឹងខ្នង។
– MRI: ផ្តល់រូបភាពលម្អិតនៃជាលិកាទន់ រួមទាំងឌីស និងសរសៃប្រសាទ ដើម្បីរកមើលតំបន់នៃការសង្កត់សសៃប្រសាទ។
– ការស្កេន CT: អាចផ្តល់រូបភាពលម្អិតនៃប្រឡាយឆ្អឹងខ្នង និងរចនាសម្ព័ន្ធជុំវិញ។
– Myelogram: ថ្នាំពណ៏ពិសេសមួយត្រូវបានចាក់ចូលទៅក្នុងជួរឈរឆ្អឹងខ្នង ហើយបន្ទាប់មកកាំរស្មីអ៊ិច ឬការស្គេន CT ត្រូវបានគេយកទៅរំលេចខួរឆ្អឹងខ្នង និងឫសសរសៃប្រសាទ។

4. ជម្រើសនៃការព្យាបាល៖
– ការព្យាបាលបែបអភិរក្ស:
– ការព្យាបាលដោយចលនា: ជួយបង្កើនកម្លាំង ភាពបត់បែន និងតុល្យភាព។
– ថ្នាំ: ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ថ្នាំប្រឆាំងនឹងការរលាក និងថ្នាំបន្ធូរសាច់ដុំ អាចជួយគ្រប់គ្រងរោគសញ្ញាបាន។
– ការចាក់ថ្នាំស្តេរ៉ូអ៊ីតទៅកននុងខួរឆ្អឹងខ្នង: អាចកាត់បន្ថយការរលាក និងផ្តល់ការធូរស្រាលបណ្តោះអាសន្ន។
– ការកែប្រែរបៀបរស់នៅ: ការសម្រកទម្ងន់ ជៀសវាងសកម្មភាពដែលធ្វើឱ្យរោគសញ្ញាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ និងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ជំនួយអាចជួយគ្រប់គ្រងស្ថានភាពបាន។

– ការព្យាបាលវះកាត់: ចាត់ទុកថានៅពេលដែលការព្យាបាលបែបអភិរក្សបរាជ័យ ដើម្បីបំបាត់រោគសញ្ញា។
– ការកាត់ឌីស – Laminectomy: ការយកចេញនៃ lamina (ផ្នែកនៃឆ្អឹងកង) ដើម្បីបង្កើតកន្លែងបន្ថែមទៀតសម្រាប់ខួរឆ្អឹងខ្នងនិងសរសៃប្រសាទ។
– Foraminotomy: ការពង្រីក foramina (ផ្លូវឆ្លងកាត់ដែលឫសសរសៃប្រសាទចេញពីប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ ឆ្អឹងខ្នង) ដើម្បីបន្ថយសម្ពាធសរសៃប្រសាទ។
– Spinal Fusion: ភ្ជាប់ឆ្អឹងកងពីរ ឬច្រើន ដើម្បីរក្សាលំនឹងឆ្អឹងខ្នង។

5. ការព្យាករ និង គ្រប់គ្រង:
– ការព្យាករ: លទ្ធផលប្រែប្រួលអាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃ ស្ថានភាព និងប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាល។ មនុស្សជាច្រើនគ្រប់គ្រងរោគសញ្ញារបស់ពួកគេបានយ៉ាងល្អជាមួយនឹងការព្យាបាលបែបអភិរក្ស និងការកែសម្រួលរបៀបរស់នៅ។
– ការគ្រប់គ្រង:
– លំហាត់ប្រាណ: លំហាត់ប្រាណទៀងទាត់ ដែលមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដូចជាការដើរ ហែលទឹក និងការលាតដៃអាចជួយរក្សាភាពបត់បែន និងកម្លាំង។
– ឥរិយាបថ និងលំហាត់ប្រាណ: ឥរិយាបថត្រឹមត្រូវ និងការកែសំរួល ergonomic នៅកន្លែងធ្វើការ និងផ្ទះអាចកាត់បន្ថយភាពតានតឹងនៅលើឆ្អឹងខ្នង។
– ការគ្រប់គ្រងទម្ងន់: ការរក្សាទម្ងន់ឱ្យមានសុខភាពល្អ កាត់បន្ថយបន្ទុកលើឆ្អឹងខ្នង។
– ការតាមដានជាប្រចាំ: ការពិនិត្យតាមកាលកំណត់ជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពធានាថាស្ថានភាពត្រូវបានត្រួតពិនិត្យ និងគ្រប់គ្រងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។