SINGLE POST

ផ្លោកនោមដែលសកម្មខ្លាំងពេក (Overactive bladder- OAB) គឺជាស្ថានភាពដែលបណ្តាលឱ្យមានការជម្រុញឱ្យនោមភ្លាមៗ ទោះបីជាមានទឹកនោមតិចតួច ឬមិនមាននៅក្នុងប្លោកនោមក៏ដោយ។ វាអាចមានការរំខាន ប៉ុន្តែមានវិធីជាច្រើនក្នុងការគ្រប់គ្រង និងព្យាបាលវា៖

ការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ
– ការគ្រប់គ្រងសារធាតុរាវ៖ តាមដាន និងកាត់បន្ថយការទទួលទានជាតិទឹក ជាពិសេសមុនពេលចូលគេង។
– ការបណ្តុះបណ្តាលប្លោកនោម៖ បង្កើនពេលវេលាបន្តិចម្តងៗរវាងការចូលបន្ទប់ទឹក ដើម្បីបង្ហាត់ប្លោកនោមរបស់អ្នកឱ្យទប់ទឹកនោមបានយូរ។
– លំហាត់ប្រាណអាងត្រគាក៖ ការពង្រឹងសាច់ដុំអាងត្រគាកអាចជួយគ្រប់គ្រងការបត់ជើងតូចបាន។

ថ្នាំ
– Antimuscarinics: ថ្នាំដូចជា oxybutynin និង solifenacin ជួយបន្ធូរសាច់ដុំប្លោកនោម និងកាត់បន្ថយភាពការចង់តែបត់ជើងតូច។
– Beta-3 Agonists: ថ្នាំដូចជា mirabegron បន្ធូរសាច់ដុំប្លោកនោម បង្កើនសមត្ថភាពរបស់ផ្លោកនោម។
– Onabotulinum Toxin A (Botox)៖ ចាក់ចូលទៅក្នុងសាច់ដុំប្លោកនោម វាអាចកាត់បន្ថយរោគសញ្ញាបានច្រើនខែ។

នីតិវិធីវេជ្ជសាស្រ្ត
– រំញោចសរសៃប្រសាទ៖ ការរំញោចអគ្គិសនីនៃសរសៃប្រសាទដែលគ្រប់គ្រងប្លោកនោមអាចជួយកាត់បន្ថយរោគសញ្ញា។
– ការ​បូម​ទឹក​នោម៖ ក្នុង​ករណី​ធ្ងន់ធ្ងរ ការ​បូម​ទឹក​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ជា​បណ្តោះ​អាសន្ន​អាច​ជា​ការ​ចាំបាច់​ដើម្បី​ធ្វើ​ឱ្យ​ប្លោក​នោម​ទទេ។

ជម្រើសវះកាត់
– ពង្រីកប្លោកនោម៖ បង្កើនទំហំប្លោកនោម ដើម្បីទប់ទឹកនោមបានច្រើន។
– Sacral Nerve Modulation៖ ឧបករណ៍មួយត្រូវបានផ្សាំដើម្បីបញ្ជូនចរន្តអគ្គិសនីទៅកាន់សរសៃប្រសាទដែលគ្រប់គ្រងប្លោកនោម។

វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការពិគ្រោះជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពដើម្បីកំណត់ផែនការព្យាបាលដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ស្ថានភាពជាក់លាក់របស់អ្នក។

តើអ្នកធ្លាប់មានរោគសញ្ញានៃ OAB ដែរឬទេ?